HERB KOŁOBRZEGU
Kołobrzeg jako miasto ma za sobą 755 lat historii, bo prawa miejskie otrzymał już w 1255 roku wraz z herbem, na którym widniała infuła biskupia, dwa pastorały i morskie fale.
Drugi herb został wprowadzony w roku 1653, czyli po zakończeniu wojny 30 letniej, kiedy Kołobrzeg wraz z Pomorzem Zachodnim przejęła Brandenburgia.
Obecnie oba herby są połączone w jedną całość, która jest graficznym zapisem historii miasta w pigułce.
|
|
Od góry: panwie i haki do wyrobu soli, mury miejskie, dwa łabędzie na wodzie |
|
PANWIE I HAKI - osadnictwo na terenie Kołobrzegu wiązało się z odkryciem źródeł solankowych, które stały się podstawą dochodu i potęgi miasta. W czasach kiedy sól była na wagę złota, miasto stojące na solance musiało mieć znaczenie i obrastać w dostatek. Panwiami nazywano potężne pojemniki, coś w rodzaju gigantycznej patelni, zawieszonej na hakach nad ogniskiem. Wlewano na nie solankę i gotowano tak długo, aż woda odparowała i została sama sól. Ten proces nazywano WARZENIEM SOLI. Co ciekawe, uzyskana sól nie była biała tylko miała kolor łososiowy, każdy może zobaczyć jak wyglądała zwiedzając odział miejski kołobrzeskiego muzeum przy ul. Gierczak (koło Katedry, w centrum miasta). |
| Infuła biskupia, pod nią dwa skrzyżowane pastorały na wodzie herb od 1255 roku |
 |
|
W dniu 26 maja 1255 roku Kołobrzeg otrzymał prawa miejskie z rąk księcia pomorskiego z rodu Gryfitów - Warcisława III oraz z rąk biskupa kamieńskiego Hermana von Gleichen. W średniowieczu bardzo często herby zawierały znaki władzy nadającej prawa miejskie, dlatego tak wiele miast na Pomorzu Zachodnim posiada w herbie czerwonego gryfa - znak rodowy książąt gryfickich, którzy władali tymi ziemiami do czasu Wojny Trzydziestoletniej. Symbole biskupie w herbie Kołobrzegu nawiązują również do biskupstwa, które zostało tu utworzone w roku 1000.
|
