LISTA ZABYTKÓW
| I LO im M. Kopernika | Bazylika Konkatedralna | Kościół Św. Jana | Dworzec Kolejowy | Baszta Prochowa |
| ruiny baszty więziennej | Pałac Braunschweigów | najstarszy most | łaźnia miejska | amfiteatr |
| Kamienny Szaniec | Fort Ujście | Ratusz | wieża ciśnień | Fort Schilla |
Lokalizacja: ul. Łopuskiego 42-44
rok budowy: 1932.
Chyba sami Kołobrzeżanie nie wiedzą, jakie mają cudo w swoim mieście. Jeśli chodzi o urodę budynku to jest to wg nas NUMBER 1. Czysty, BAUHAUS, kwintesencja stylu a jedenocześnie jeden z najlepszych projektów szkół jakie powstały w tamtym czasie o czym niestety się nie mówi.
Katedra to najwyższy budynek w Kołobrzegu, jej wieża (wys.72 m) stanowi dla wielu turystów punkt orientacyjny. Mimo potwornych zniszczeń, które dokonały się w czasie zdobywania miasta w 1945 roku (90% zabudowy legło w gruzach) kościół przetrwał i bez wątpienia jest dziś wizytówką Kołobrzegu, dlatego jego sylwetka umieszczona została w logo miasta. Gorąco zapraszamy do zwiedzania wnętrza tej monumentalnej budowli - jedynego w Polsce 5 nawowego kościoła halowego (czyli takiego, w którym wszystkie nawy są jednakowej wysokości).
Pierwszy gotycki ratusz został wybudowany w XIV i stał do czasu wojen napoleońskich. Kiedy w roku 1807 Kołobrzeg oblegały wojska francuskie i polskie (oddziały pułkownika Sułkowskiego). W ostatnim dniu oblężenia ratusz został zbombardowany i zniszczony tak bardzo, że przetrwała tylko część piwnic i kilka kamiennych kolumn. Nowa siedziba władz miejskich powstała w latach 1829-32 wg projektu słynnego w Niemczech architekta Friedricha Schinkla.
Dworzec kolejowy w Kołobrzegu w obecnym kształcie powstał u progu XX wieku. W marcu 1945 roku znajdował się tutaj silny punkt obrony twierdzy Kołobrzeg wspierany przez pociąg pancerny Panzerzug PZ 72A, pod dowództwem kpt. Roeminga. Pomimo ciężkich walk wokół stacji kolejowej jej budynek przetrwał.
Po II wojnie światowej został zamieniony na magazyn zboża Armii Radzieckiej, później został przekazany Polskim Kolejom Państwowym przez które jest użytkowany do dziś.
Baszta Lontowa zwana obecnie Basztą Prochową to jedyna pozostałość po średniowiecznych murach Kołobrzegu, które zostały rozebrane w XIX w. a na ich miejscu powstała ulica (obecna Dubois), której wygięta linia odzwierciedla dawny kształt murów. Baszta przetrwała do dziś w niezmienionej formie, o czym świadczą choćby piękne gotyckie cegły z których została zbudowana. Od strony parku można zobaczyć otwory strzelnicze - dowód militarnej przeszłości obiektu. Obecnie mieści się tu siedziba PTTK.
Ceglana budowla z roku 1885 powstała równocześnie z nową siecią wodociągową, która zastąpiła system drewnianych rur stworzony jeszcze w średniowieczu. Woda była pompowana z rzeki Parsęty do ogromnego zbiornika na szczycie wieży (720 m³) a z niej rozprowadzana do budynków mieszkalnych. Podczas oblężenia Kołobrzegu w marcu 1945r, gdy przestały działać pompy, zbiornik zaopatrywał oblężonych w wodę pitną. Pomimo ciężkich walk budynek przetrwał wojnę i został ponownie uruchomiony w latach 70. XX wieku, gdy wokół niego zbudowano osiedle bloków mieszkalnych. Obecnie obiekt jest nadal w posiadaniu Miejskich Wodociągów i Kanalizacji w Kołobrzegu. Oprócz tego w jego wnętrzu mieści się stylowa kwiaciarnia.
ul. Armii Krajowej 10
Pałac rodziny Brunszwickich (von Braunschweig) - pochodzący z przełomu XVIII/XIX. Budynek w stylu empire o oryginalnej fasadzie; obecnie muzeum. Mieści się tu bogaty zbiór historycznych miar i wag - jeden z największych w Polsce. W piwnicy natomiast można zobaczyć przedmioty pochodzące z wykopalisk prowadzonych na terenie miasta w czasie budowy kołobrzeskiej starówki. Zbiór jest ilustrowany zdjęciami, rysunkami oraz opisami. Na zakończenie zwiedzania można obejrzeć krótki film poświęcony historii miasta
Lapidarium założone w 2000 r. wg projektu Zygmunta Wujka znajduje się w parku nadmorskim, na terenie dawnego cmentarza żydowskiego. Lapidarium tworzą macewy (6 sztuk), ustawione na planie gwiazdy Dawida, które ocalały z dwóch żydowskich cmentarzy znajdujących się w Kołobrzegu przed II wojną światową u zbiegu obecnych ulic Zdrojowej oraz Mickiewicza oraz przy ulicy Koszalińskiej. Obydwa cmentarze uległy znacznej dewastacji podczas Nocy Kryształowej 9/10 listopada 1938 roku a następnie w okresie powojennym. Społeczność żydowska mieszkająca w Kołobrzegu w latach 1812-1940 wniosła wielki wkład w przekształcenie miasta w znane nadmorskie uzdrowisko.
Lapidarium niemieckie zostało założone na terenie pięknego przedwojennego parku „Maikuhle", gdzie przed wojną znajdował się ewangelicki cmentarz komunalny. Dziś znajdują się tam płyty nagrobne dawnych mieszkańców Kołobrzegu (wszystkie jakie ocalały z historycznej zawieruchy). Lapidarium jest miejscem pamięci i refleksji o dawnych niemieckich mieszkańcach miasta.
ul. Łopuskiego, przy skrzyżowaniu z ul. Rzeczną i Frankowskiego
Łączy lądową część miasta z Wyspą Solną. Powstał przed 100 laty i jest jedynym mostem w Kołobrzegu, który przetrwały obie wojny światowe. Metalowe balustrady zdobią po obu stronach kotwice z wkomponowaną datą budowy - 1900.
obecnie Szkoła Muzyczna I Stopnia im. Jana Frankowskiego
ul. Frankowskiego 1
Budynek w kształcie rotundy, wybudowany na początku XX wieku, funkcję łaźni pełnił po wojnie aż do lat 70-tych . Obecnie mieści się w tym budynku Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia.
ul. Aleksandra Fredry 1
Fort Wilcza Góra (Wolfsberg Schanze) został zaprojektowany w 1807 roku. Budowano go w czasie, gdy Francuzi podchodzili już pod Kołobrzeg. Tutaj toczyły się najcięższe walki. Na fort nacierały kilkakrotnie oddziały polskiej piechoty, której obóz znajdował się na grobli w Kołobrzeskim Lesie. Bastion wielokrotnie przechodził z rąk do rąk. Ostatecznie jednak Francuzi nie zdążyli zdobyć miasta (co było tylko kwestią czasu), bo został podpisany pokój w Tylży. Jednak fakt bohaterskiej obrony miasta posłużył do stworzenia legendy o niezdobytej twierdzy, na podstawie której w czasie wojny nakręcono film propagandowy (jeden z najdroższych w dziejach niemieckiej kinematografii - koszt produkcji przekroczył 6 mln marek). Kołobrzeg pozostaje do dziś jednym z najlepiej rozpoznawalnych przez Niemców miast w Polsce.
Sam fort po II wojnie światowej, do połowy lat 50. był w rękach Ludowego Wojska Polskiego. Później ponownie przekształcono go w amfiteatr. W latach 1968-1991 odbywały się tutaj Festiwale Piosenki Żołnierskiej, a obecnie różne koncerty i imprezy masowe m.in. Festiwal Interfolk i Festiwal Gama.
Lokalizacja: Budzistowo, vis-a-vis stadniny koni
Najstarsza budowla w gminie, pierwsza wzmianka pochodzi z roku 1222. Kościółek powstał na terenie dawnego grodu, który był oddalony od dzisiejszego centrum o ok. 2 kilometry. Znajduje się na trasie pieszego szlaku im J. Frankowskiego
