KOŁOBRZESKIE MOLO
Molo to znak rozpoznawczy Kołobrzegu. Niestety trzeba samokrytycznie stwierdzić, że od lat popada w ruinę, jednak mimo to jest piękne.
Obecny obiekt to osiągnięcie myśli technicznej z okresu wczesnego Gierka - nie piszę tego z przekąsem ani z ironią. Molo zostało otwarte 19 czerwca 1971 roku i stoi do dziś, co jest dowodem na jego trwałość. Przez 39 lat wytrzymywało wściekłe uderzenia jesiennych sztormów, dźwigało na sobie tony lodu, oraz przetrwało dwa poważne kryzysy: lata 80 i czas transformacji ustrojowej.
Kołobrzeskie molo było świadkiem wielu westchnień, zwłaszcza letnie noce nakłaniają pary do romantycznych spacerów. Proszę spojrzeć na zdjęcia obok. Pierwsze zostało wykonane wczesnym rankiem, ale już w pełnym świetle, które nie zostawia miejsca na tajemnicę. Niżej widzimy zachód słońca i grę świateł, dzięki którym zwykłe deski wydają się być pokryte miękkim mchem.
No i w nocy nie płacimy za wstęp...
Latem wszyscy musimy płacić za wejście, wielka szkoda i miejmy nadzieję niedługo to się zmieni, bo spacer na MOLO powinien być zapisywany przez lekarzy każdemu kuracjuszowi.
Dlaczego?
Bo nigdzie indziej powietrze nie zawiera takiej ilości morskiego aerozolu jak właśnie na końcu molo, gdzie z fal uderzających o betonową głowicę uwalniają się do powietrza niewielkie drobinki morskiej wody - tak powstaje morski aerozol zwany popularnie jodem.
 |
 |
 |
 |
Patrząc na zdjęcia poniżej możemy się tylko domyślać, ile ważył ten lód, a mimo to konstrukcja wytrzymała. Na jednym ze zdjęć widać tablicę reklamującą lody i napoje. To prawdziwa ironia losu, że w czasach kiedy niczego w sklepach nie było na molo funkcjonowała kawiarenka, a teraz kiedy jest wszystko możemy co najwyżej przynieść coś ze sobą.
 |
 |
 |
 |
